Afgelopen jaren heb ik heel wat geschreven. Inmiddels heb ik een aantal leuke concepten en zelfs complete manuscripten op de plank liggen, die zeker de moeite waard zijn om te gaan uitgeven.
Ik vind humor erg belangrijk, zowel in korte verhalen als in mijn romans. Tekst en taal mogen je te allen tijde verrassen, verwonderen, ontroeren, maar vergeet niet te lachen, mens!
Ik vind het belangrijk serieuze onderwerpen te schrijven die met een glimlach kunnen worden gelezen. Een zwaar onderwerp verlicht ik met humor. Ik laat de lezer liever lachen, het leven geeft al genoeg om te janken...
Ik vind het belangrijk serieuze onderwerpen te schrijven die met een glimlach kunnen worden gelezen. Een zwaar onderwerp verlicht ik met humor. Ik laat de lezer liever lachen, het leven geeft al genoeg om te janken...
Mijn korte verhalen gaan over liefde. Soms over romantische liefde, maar meestal vind ikzelf dat liefdevol handelen voorop mag staan. Hoewel romantiek in het woord is verwerkt en men niet voor niets spreekt over 'een roman', speelt in mijn romans niet de romantiek de hoofdrol, maar vooral de 'relatie' tussen mensen. Is dit sowieso niet het geval in een mensenleven?
Immers, we staan in relatie tot alles om ons heen en zeker met de ander met kleine letter en de Ander met een hoofdletter.
Mijn romans gaan enerzijds over liefde, relatie en verbinding en anderzijds over het gebrek aan verbondenheid en hechting. Een terugkerend thema is 'eenzaamheid' en zeker in deze tijd, waarin de individualisering nogal is opgerukt en zich onder de mensen als een epidemie heeft verspreid, is het een urgent en belangrijk thema. Wij mogen eens goed nadenken over onze maatschappij.
Over eenzaamheid wil ik graag het volgende delen. Als je het aan mij vraagt lijdt onze maatschappij aan ondervoeding.
Zowel fysiek als geestelijk zijn we ondervoed. Onze maatschappij lijdt zwaar onder onthechting en ontkerkelijking. Iedereen zoekt wel iets, maar steeds naar iets nieuws en moderns. Men vergeet dat de Waarheid niet is veranderd en Jezus niet ouderwets is maar juist van alle tijden. De eeuwigheid zelfs.
Met de ontkerkelijking en afkeer van het christelijke geloof verliest men de ook verbinding tussen elkaar.
Jezus Christus werd ooit geboren in een kleine stal, voor ons allemaal. Hij heeft en geeft alleen maar liefde. Hij voedt ons, is het ware voedsel voor onderweg en daarop mogen we best 'ja' zeggen. Het maakt ons nieuwe of hernieuwde (mede)mensen. Verbonden in liefde.