Poëzie Ontwaak in me Ook vandaag valt de duisternis Struikelend over mijn rouwrafels Als een sluierende depressie in En ik wacht op het licht God en wie ik ben Zolang ik met mezelf spreek Spreek ik niet met God Als ik woorden geef Gaf Hij reeds het eerste woord Nooit meer Alles is nooit meer hetzelfde Zei ik Maar maakt dat uit Vroeg hij Alles is nooit meer zoals toen Herhaalde Plaats "Kom laten we weggaan van hier en een plaats gaan zoeken om samen te komen en om daar samen te Mijn Maanveegwaan Kijk, ik wil niet meer en heb geen reden Ik heb me zelfs in de maan vergist Die heeft vandaag Geen staartje Een paard, een paard de poëet en ik Met schrijfpen en haardos in galop Dans krullerig met mijmerende blik Gelijk Bij de wilg Langs de waterkant lag het karkas De kraaien krasten in de holle gaten De lange takken hingen sliertig Over de In Uw Eeuwigheid De regen tikte ritmisch De klankkleur van het ijzer In de straatput stroomt 't De borrelende bron van Ik kom Als lente Ze verdringen zich aan de randen De losgebroken droevelingen Niets houdt ze meer tegen Daar komen ze vluchtende aan Zoeken Op adem komen De onruststoker die verontrust Is des duivels Adem weg en adem door Tot liefde je ziel rust brengt En je 1 2 3 Next »
